Πάτησα το Link και με οδήγησε σε ένα blog. Αντιεξουσιαστικό λέει. Δεν με ενδιέφερε το "αντιεξουσιαστικό", δεν δηλώνω υπέρ της εξουσίας στο κάτω κάτω.
Με ενόχλησε περισσότερο απ' όλλα το εξής κείμενο.
"Η νεολαία, οι μαθητές, οι άνεργοι, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι, οι μετανάστες ΔΕ ΜΑΣΟΥΝ στις αντικοινωνικές τρομοκρατικές ενέργειες της εξουσίας, όπως δε μάσησαν και πέρσι. Συμμετέχουν και στηρίζουν μαζικά τις καταλήψεις σχολείων και σχολών και θα δώσουν δυναμικά την απάντησή τους στην αυριανή διαδήλωση, με τη μαζική παρουσία τους στους δρόμους του αγώνα. Το αυτοπεριφρουρούμενο μπλοκ της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης θα είναι εκεί!Απάντησα στα σχόλια, μα δεν πήρα απάντηση. Αποφάσισα λοιπόν να το κάνω θέμα εδώ, και να πως το βλέπουμε εδώ έξω, και εγώ και η πλειοψηφία των Ελλήνων της διασποράς.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ…
Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!"
"Αγαπητοί Έλληνες της Ελλάδας, συμπατριώτες και φίλοι, χάσατε την μπάλλα. Δημιουργείτε εντάσεις στην πατρίδα, με κάθε αφορμή, ακόμα και χωρίς αφορμή.
Μεγαλοποιείτε η μικροποιείτε καταστάσεις ανάλογα με το συμφέρον σας, και όχι αντικειμενικά. Εκμεταλλεύεστε τον θάνατο ενός παιδιού ασύστολα και ξεδιάντροπα, προσπαθώντας να πείσετε πως το κάνετε για να βγεί κάτι καλό, και που στην ουσία είναι ψέματα. Πολιτικές σας επιδιώξεις κρύβονται απο πίσω και δημιουργία χάους κι αναρχίας. Δεν αφήνετε την οικογένεια του παιδιού να ησυχάσει και να ξεχάσει τον πόνο της. Δεν τους αφήνετε ήσυχους στο πένθος και στον πόνο τους, τον οποίο επιμελώς σκαλίζετε και υπενθυμίζετε.
Χρησιμοποιείτε τον θάνατο ενός παιδιού για να ρημάξετε, να κάψετε και να σπάσετε. Ποιός σας έδωσε αυτό το δικαίωμα; Ποιός θα ήταν εκείνος που θα ήθελε ο θάνατός του να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης σε άνομα συμφέροντα; Ποιός γονιός θα ήθελε στο όνομα του παιδιού του να καίγονται ξένες περιουσίες αθώων ανθρώπων, και να καταπατιέται το βιός τους; Λέτε να αισθάνονται περηφάνεια με τα έκτροπά σας; Λέτε να αισθάνονται δικαιωμένοι; Λέτε να αισθάνονται υποχρέωση για την βαρβαρότητά σας;
Ντροπή και πόνο αισθάνονται. Τίποτε άλλο. Τους κάνατε να αισθάνονται ένοχοι και συνένοχοι για όλα όσα εσείς κάνετε, εντελώς ακάλεστοι, στο όνομα του αδικοχαμένου παιδιού τους.
Κατασκευάσατε Πανεπιστημιακά άσυλα, χρησιμοποιώντας τα σαν γιάφκες και ορμητήρια κακοποιών, με αποτέλεσμα να τα χάσετε μια μέρα, έχοντας ακόμη και την κοινή γνώμη των φιλήσυχων πολιτών εναντίον σας, καθώς η οργή τους μεγαλώνει μέρα με τη μέρα.
Αυτεπάγγελτα και αυθαίρετα καθιερώσατε την "ημέρα στην μνήμη του Αλέξη" μετατρέποντάς την σαν "ημέρα βανδαλισμών και καταστροφής".
Κανένας απο σας όμως δεν σκεύτηκε ποτέ να καθιερώσει μια μέρα και στην "μνήμη του αδικοχαμένου αστυνομικού Σάββα Νεκτάριου" που δολοφονήθηκε άνανδρα σε ενέδρα κουκουλοφόρων.
Αυτός δεν ήταν άνθρωπος; Δεν ήταν παιδί γονιών; Δεν ήταν πατέρας ανήλικου παιδιού; Ποιά η διαφορά; Τι έχει σημασία για σας στην απώλεια μιας ζωής; Η ηλικία; η καταγωγή; η το επάγγελμα;
Αφήστε τα επαναστατικά κατά μέρος. Οι καιροί είναι δύσκολοι και πονηροί. Μαζέψτε δυνάμεις για αυτά που έρχονται. Σταματήστε να διχάζετε τον λαό. Σταματήστε να εκμεταλλεύεστε καταστάσεις με δόλο και εγκληματικούς σκοπούς. Τιμήστε τους νεκρούς ίσα και δίκαια, μα πάντα πάνω απ' όλα κόσμια και ειρηνικά. Κάντε κάτι καλό στην μνήμη τους, ώστε να μην φαντάζουν άσκοποι. Κάντε τους συγγενείς τους να αισθάνονται περήφανοι κι όχι απόγνωση και ντροπή.
Η πατρίδα μας περνάει αφάνταστα δύσκολες στιγμές, το ίδιο και ο κάθε μεροκαματιάρης που του καίτε το βιός. Η εικόνα της χώρας μας προς τα έξω, είναι η χειρότερη που θα μπορούσε να γίνει, κάντε κάτι να αλάξει. Όχι για να γίνει ακόμη πιο άσχημη.
Πατριώτη δεν σε κάνουν οι φωτιές που ανάβεις, μα οι φωτιές που σβήνεις".
Αυτά τα λίγα απο έναν Έλληνα, που ενώ ζεί πολύ μακρυά, παρακολουθεί καθημερινά τα εκεί δρώμενα, και αισθάνεται απογοήτευση, ντροπή και πόνο.
ΕΝΩΘΕΙΤΕ ΡΕ ΕΛΛΗΝΕΣ..
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΣΑΣ;
Πηγή : Το μπινελικοδρόμιο (Νίκος Ραμμος)